De Type 1 Ho-Ni was een Japans gemotoriseerd kanon uit de Tweede Wereldoorlog. De eerste prototypes werden gebouwd in het begin van de jaren veertig en de serieproductie ging door in 1942-1945. In totaal werden er ongeveer 150-200 exemplaren van dit voertuig van alle versies gebouwd. De Type 1 Ho-Ni werd aangedreven door een motor Mitsubishi met 170 pk. De bewapening van het voertuig - in de basisversie - was een enkel 75 mm Type 90 veldkanon in de toren.

Het werk aan de ontwikkeling van het eerste zelfrijdende kanon in de geschiedenis van Japan begon al aan het eind van de jaren dertig, maar kwam pas in 1940 in een stroomversnelling - misschien vanwege de aanzienlijke successen die de Duitse StuG III behaalde tijdens de campagne in Frankrijk dat jaar. Bij het maken van hun eigen zelfrijdende kanon besloten Japanse ontwerpers te vertrouwen op het beproefde ontwerp van de tank De Type 97 Chi-Ha en het reeds gebruikte veldkanon Type 90. Het pantser was ook relatief dik, tot 51 mm aan de voorkant van de romp. Tijdens de serieproductie werden drie ontwikkelingsversies van het Type 1 Ho-Ni-voertuig gemaakt. De eerste was de versie die werd aangeduid als Type 1 Ho-Ni. Later werd de Type 1 Ho-Ni II-versie ontwikkeld, bewapend met een 105 mm houwitser. De derde en laatste ontwikkelingsversie was de Type 1 Ho-Ni III, bewapend met een 75 mm antitankkanon en eigenlijk een tankvernietiger. De Type 1 Ho-Ni-voertuigen van verschillende uitvoeringen werden voornamelijk in de periode 1944-1945 in gevechten gebruikt, vooral tijdens de gevechten in de Filippijnen en Birma.