De Spitfire was een veel gecompliceerder vliegtuig dan de Hawker Hurricane die eraan voorafging bij de RAF en vertegenwoordigde het toppunt van luchtvaartontwerp toen de eerste exemplaren in de zomer van 1938 werden afgeleverd bij No.19 Squadron in Duxford. Terwijl de oorlogswolken zich samenpakten , zou de RAF zoveel mogelijk van deze prachtige vliegtuigen nodig hebben als ze maar konden krijgen.
Het Finest Hour van de Spitfire kwam tijdens de woeste luchtgevechten van de Battle of Britain, waar de blijvende reputatie van deze iconische jager werd veiliggesteld in een vier maanden durende strijd om luchtoverheersing in de lucht boven Zuid-Engeland. Vechtend naast de talrijkere Hawker Hurricanes, dwarsboomde Fighter Command de Luftwaffe in hun poging om de lucht vrij te maken van Britse jagers en nam effectief de onmiddellijke dreiging van een Duitse invasie weg. Na het einde van de Battle of Britain en een periode van rust en aanvulling was de RAF klaar om in de aanval te gaan, met aanvallen over het Kanaal, waarbij kansen werden geselecteerd en werd geprobeerd de Luftwaffe tot de strijd te lokken. De Spitfire onderscheidt zich doordat hij de enige geallieerde jager is die gedurende de Tweede Wereldoorlog continu in productie is geweest en voortdurend werd geüpgraded om hem op het gebied van gevechtstechnologie in oorlogstijd voorop te houden. De Spitfire Mk.V combineerde het extra vermogen van de Rolls Royce Merlin 45-motor met het originele Mk.I/II-casco
en bleek meer dan een match voor de nieuwste Luftwaffe-jager. Spitfire Mk.V-jagers werden in een spectaculair tempo geproduceerd: bijna 6.500 stuks. Spitfire Mk.V's zagen dienst in elk theater waar de geallieerden de oorlog betwistten en vochten in de thuisverdedigingsrol boven de woestijnen van Noord-Afrika en de oerwouden van het Verre Oosten.
De introductie van de Spitfires C of Universal Wing was een soort technische triomf en voorzag de jager van een vleugel die verschillende wapenconfiguraties kon ondersteunen. De nieuwe vleugel versterkte het onderstel, waardoor de uitdagende grondafhandeling voor piloten iets beter beheersbaar werd. Om de levensduur van de motor te behouden tijdens het gebruik in warme en stoffige vliegveldomgevingen, heeft de montage van een Vokes-luchtfilter onder de voorste motorkap van het vliegtuig misschien weinig bijgedragen aan de esthetische aantrekkingskracht van de Spitfire, maar het illustreerde duidelijk dat velen ermee door zouden gaan. om te opereren in omgevingen waarvoor het vliegtuig oorspronkelijk nooit bedoeld was. Dit versterkte de blijvende erfenis van dit prachtige vliegtuig nog verder.
